Ta strona korzysta z plików cookies ("ciasteczka"). Pozostając na niej, wyrażasz zgodę na korzystanie z cookies.
dowiedz się więcejPrzejdź dalej
Logo Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
Logo Muzeum Historii Polski
Logotyp Moja Pamiątka. Przejdź do strony głównej Moja Pamiątka
Pamiątki Przejdź do strony
WróćWróć do pamiątek

Powstaniec

Teletechnik Tadeusz Wolnicki brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Po kapitulacji wrócił do rodzinnej Częstochowy, gdzie zaangażował się w ruch oporu.  W lutym 1942 został zatrzymany przez gestapo. Pobyt Tadeusza  w areszcie dokumentują potajemnie zrobione zdjęcia. Dzięki staraniom rodziny i przekazanej łapówce został zwolniony z więzienia.
W tym samym roku Tadeusz Wolnicki wziął ślub ze Stanisławą Brelewską i przeniósł się na stałe do Warszawy.  W powstaniu warszawskim w ramach zgrupowania Chrobry II walczył na Dworcu Pocztowym, ulicy Towarowej i Grzybowskiej. Był dowódcą drużyny obsługującej granatnik Piat, który powstańcy otrzymali ze zrzutów.
15 sierpnia 1944 roku podchorąży Tadeusz Wolnicki pseudonim Lech poległ w walce z czołgiem na rogu ulicy Ciepłej i Grzybowskiej. Został pochowany na podwórzu fabryki Jarnuszkiewicza.

Zbigniew Wolnicki, Warszawa

Fragment nadesłanej pracy:

Urodziłem się w czasie okupacji 13 lutego 1943 roku. Brat urodził się 17 lipca 1944 roku, niecałe dwa tygodnie przed wybuchem powstania. W czasie powstania dom rodzinny rodziców i dziadków na Żoliborzu został zburzony. Ja i mój młodszy brat zostaliśmy sierotami. Rodzina wróciła do zburzonej Warszawy w pierwszych miesiącach 1945 roku. Ojciec nie wrócił. Zaczęła się powojenna poniewierka. Matka odnalazła miejsce, w którym ojciec został pochowany.
[...]
Ojca nam brakowało. Ciągle wiedzieliśmy o nim niewiele.

Galeria zdjęć

Legitymacja AK Tadeusza Wolnickiego, Warszawa, lipiec 1944 r.
3 /
Legitymacja AK Tadeusza Wolnickiego, Warszawa, lipiec 1944 r.
Tadeusz Wolnicki, Warszawa, 1930 r.
Siedziba gestapo w Częstochowie, Tadeusz Wolnicki siedzi szósty od prawej, luty 1940 r.
Siedziba gestapo w Częstochowie, luty 1940 r.
Druga strona legitymacji AK Tadeusza Wolnickiego z informacjami o dacie śmierci i miejscu pochówku, Warszawa, sierpień 1944 r.
Kenkarta Tadeusza Wolnickiego, Warszawa, czerwiec 1943 r.
Ausweises Tadeusza Wolnickiego, Warszawa, styczeń 1944 r.
Poprzedni

Poprzednia opowieść

Jedyny list

Następna opowieść

Złoty krzyżyk i krawat
Następny