Dziennik ochotnika Wojska Polskiego

Siedzę przy oknie i patrzę w dal na pokryte szarą zmarzniętą trawą, pokrzyżowane rowami strzeleckimi i zasiekami drucianemi równiny pól ukraińskich. Zapomniałem na chwilę o swych trudach ciężkiego żołnierskiego życia, bo na myśl przyszły mi losy i cierpienia tej pięknej, żyznej i uroczej Ukrainy. Gdzie okiem rzucić wszędzie straszne ślady wojny. Dlaczego ta ziemia tyle ciągle cierpi?... Od kilku dni tutaj jestem, a już ją pokochałem. Lud tutaj poczciwy, dobry... lecz co on już wycierpiał! Więcej jednak ma współczucia dla żołnierza, aniżeli chłop w Małopolsce.

O piękna ukrainna ziemio wiecznej wojny
Przeznaczona od Boga na wieczny plac boju,
Kiedyż dla cię nadejdzie czas lepszy, spokojny
Kiedyż zażyjesz szczęścia słodkiego pokoju?

 Może przyjdzie mi polec w obronie tej ziemi
I pamięć o mnie tutaj zupełnie zaginie
Lecz nie będę tu wcale tęsknić za swoimi
Tutaj mi będzie dobrze w pięknej Ukrainie...

 A jeśli kiedyś wrócę w domowe zacisze
Pamięć o Ukrainie w sercu mem zostanie
I gdy śmierć do wiecznego snu mnie ukołysze
Choć duszą Ukrainie prześlę pożegnanie...